Athaikādaśo'dhyāyaḥ | Viśvarūpadarśanayogaḥ

 

अथैकादशोऽध्यायः

athaikādaśo'dhyāyaḥ

विश्वरूपदर्शनयोगः

viśvarūpadarśanayogaḥ

 

अर्जुन उवाच।

मदनुग्रहाय परमं गुह्यमध्यात्मसंज्ञितम्।

यत्त्वयोक्तं वचस्तेन मोहोऽयं विगतो मम॥११.१॥

arjuna uvāca |

madanugrahāya paramaṃ guhyamadhyātmasaṃjñitam |

yattvayoktaṃ vacastena moho'yaṃ vigato mama ||11.1||

 

भवाप्ययौ हि भूतानां श्रुतौ विस्तरशो मया।

त्वत्तः कमलपत्राक्ष माहात्म्यमपि चाव्ययम्॥११.२॥

bhavāpyayau hi bhūtānāṃ śrutau vistaraśo mayā |

tvattaḥ kamalapatrākṣa māhātmyamapi cāvyayam ||11.2||

 

एवमेतद्यथात्थ त्वमात्मानं परमेश्वर।

द्रष्टुमिच्छामि ते रूपमैश्वरं पुरुषोत्तम॥११.३॥

evametadyathāttha tvamātmānaṃ parameśvara |

draṣṭumicchāmi te rūpamaiśvaraṃ puruṣottama ||11.3||

 

मन्यसे यदि तच्छक्यं मया द्रष्टुमिति प्रभो।

योगेश्वर ततो मे त्वं दर्शयात्मानमव्ययम्॥११.४॥

manyase yadi tacchakyaṃ mayā draṣṭumiti prabho |

yogeśvara tato me tvaṃ darśayātmānamavyayam ||11.4||

 

श्रीभगवानुवाच।

पश्य मे पार्थ रूपाणि शतशोऽथ सहस्रशः।

नानाविधानि दिव्यानि नानावर्णाकृतीनि च॥११.५॥

śrībhagavānuvāca |

paśya me pārtha rūpāṇi śataśo'tha sahasraśaḥ |

nānāvidhāni divyāni nānāvarṇākṛtīni ca ||11.5||

 

पश्यादित्यान्वसून्रुद्रानश्विनौ मरुतस्तथा।

बहून्यदृष्टपूर्वाणि पश्याश्चर्याणि भारत॥११.६॥

paśyādityānvasūnrudrānaśvinau marutastathā |

bahūnyadṛṣṭapūrvāṇi paśyāścaryāṇi bhārata ||11.6||

 

इहैकस्थं जगत्कृत्स्नं पश्याद्य सचराचरम्।

मम देहे गुडाकेश यच्चान्यद्द्रष्टुमिच्छसि॥११.७॥

ihaikasthaṃ jagatkṛtsnaṃ paśyādya sacarācaram |

mama dehe guḍākeśa yaccānyaddraṣṭumicchasi ||11.7||

 

न तु मां शक्यसे द्रष्टुमनेनैव स्वचक्षुषा।

दिव्यं ददामि ते चक्षुः पश्य मे योगमैश्वरम्॥११.८॥

na tu māṃ śakyase draṣṭumanenaiva svacakṣuṣā |

divyaṃ dadāmi te cakṣuḥ paśya me yogamaiśvaram ||11.8||

 

संजय उवाच।

एवमुक्त्वा ततो राजन्महायोगेश्वरो हरिः।

दर्शयामास पार्थाय परमं रूपमैश्वरम्॥११.९॥

saṃjaya uvāca |

evamuktvā tato rājanmahāyogeśvaro hariḥ |

darśayāmāsa pārthāya paramaṃ rūpamaiśvaram ||11.9||

 

अनेकवक्त्रनयनमनेकाद्भुतदर्शनम्।

अनेकदिव्याभरणं दिव्यानेकोद्यतायुधम्॥११.१०॥

anekavaktranayanamanekādbhutadarśanam |

anekadivyābharaṇaṃ divyānekodyatāyudham ||11.10||

 

दिव्यमाल्याम्बरधरं दिव्यगन्धानुलेपनम्।

सर्वाश्चर्यमयं देवमनन्तं विश्वतोमुखम्॥११.११॥

divyamālyāmbaradharaṃ divyagandhānulepanam |

sarvāścaryamayaṃ devamanantaṃ viśvatomukham ||11.11||

 

दिवि सूर्यसहस्रस्य भवेद्युगपदुत्थिता।

यदि भाः सदृशी सा स्याद्भासस्तस्य महात्मनः॥११.१२॥

divi sūryasahasrasya bhavedyugapadutthitā |

yadi bhāḥ sadṛśī sā syādbhāsastasya mahātmanaḥ ||11.12||

 

तत्रैकस्थं जगत्कृत्स्नं प्रविभक्तमनेकधा।

अपश्यद्देवदेवस्य शरीरे पाण्डवस्तदा॥११.१३॥

tatraikasthaṃ jagatkṛtsnaṃ pravibhaktamanekadhā |

apaśyaddevadevasya śarīre pāṇḍavastadā ||11.13||

 

ततः स विस्मयाविष्टो हृष्टरोमा धनंजयः।

प्रणम्य शिरसा देवं कृताञ्जलिरभाषत॥११.१४॥

tataḥ sa vismayāviṣṭo hṛṣṭaromā dhanaṃjayaḥ |

praṇamya śirasā devaṃ kṛtāñjalirabhāṣata ||11.14||

 

अर्जुन उवाच।

पश्यामि देवांस्तव देव देहे सर्वांस्तथा भूतविशेषसंघान्।

ब्रह्माणमीशं कमलासनस्थमृषींश्च सर्वानुरगांश्च दिव्यान्॥११.१५॥

arjuna uvāca |

paśyāmi devāṃstava deva dehe sarvāṃstathā bhūtaviśeṣasaṃghān |

brahmāṇamīśaṃ kamalāsanasthamṛṣīṃśca sarvānuragāṃśca divyān ||11.15||

 

अनेकबाहूदरवक्त्रनेत्रं पश्यामि त्वां सर्वतोऽनन्तरूपम्।

नान्तं न मध्यं न पुनस्तवादिं पश्यामि विश्वेश्वर विश्वरूप॥११.१६॥

anekabāhūdaravaktranetraṃ paśyāmi tvāṁ sarvato'nantarūpam |

nāntaṃ na madhyaṃ na punastavādiṃ paśyāmi viśveśvara viśvarūpa ||11.16||

 

किरीटिनं गदिनं चक्रिणं च तेजोराशिं सर्वतो दीप्तिमन्तम्।

पश्यामि त्वां दुर्निरीक्ष्यं समन्ताद्दीप्तानलार्कद्युतिमप्रमेयम्॥११.१७॥

kirīṭinaṃ gadinaṃ cakriṇaṃ ca tejorāśiṃ sarvato dīptimantam |

paśyāmi tvāṃ durnirīkṣyaṃ samantāddīptānalārkadyutimaprameyam ||11.17||

 

त्वमक्षरं परमं वेदितव्यं त्वमस्य विश्वस्य परं निधानम्।

त्वमव्ययः शाश्वतधर्मगोप्ता सनातनस्त्वं पुरुषो मतो मे॥११.१८॥

tvamakṣaraṃ paramaṃ veditavyaṃ tvamasya viśvasya paraṃ nidhānam |

tvamavyayaḥ śāśvatadharmagoptā sanātanastvaṃ puruṣo mato me ||11.18||

 

अनादिमध्यान्तमनन्तवीर्यमनन्तबाहुं शशिसूर्यनेत्रम्।

पश्यामि त्वां दीप्तहुताशवक्त्रं स्वतेजसा विश्वमिदं तपन्तम्॥११.१९॥

anādimadhyāntamanantavīryamanantabāhuṃ śaśisūryanetram |

paśyāmi tvāṃ dīptahutāśavaktraṃ svatejasā viśvamidaṃ tapantam ||11.19||

 

द्यावापृथिव्योरिदमन्तरं हि व्याप्तं त्वयैकेन दिशश्च सर्वाः।

दृष्ट्वाद्भुतं रूपमुग्रं तवेदं लोकत्रयं प्रव्यथितं महात्मन्॥११.२०॥

dyāvāpṛthivyoridamantaraṃ hi vyāptaṃ tvayaikena diśaśca sarvāḥ |

dṛṣṭvādbhutaṃ rūpamugraṃ tavedaṃ lokatrayaṃ pravyathitaṃ mahātman ||11.20||

 

अमी हि त्वां सुरसंघा विशन्ति केचिद्भीताः प्राञ्जलयो गृणन्ति।

स्वस्तीत्युक्त्वा महर्षिसिद्धसंघाः स्तुवन्ति त्वां स्तुतिभिः पुष्कलाभिः॥११.२१॥

amī hi tvāṃ surasaṃghā viśanti kecidbhītāḥ prāñjalayo gṛṇanti |

svastītyuktvā maharṣisiddhasaṃghāḥ stuvanti tvāṃ stutibhiḥ puṣkalābhiḥ ||11.21||

 

रुद्रादित्या वसवो ये च साध्या विश्वेऽश्विनौ मरुतश्चोष्मपाश्च।

गन्धर्वयक्षासुरसिद्धसंघा वीक्षन्ते त्वां विस्मिताश्चैव सर्वे॥११.२२॥

rudrādityā vasavo ye ca sādhyā viśve'śvinau marutaścoṣmapāśca |

gandharvayakṣāsurasiddhasaṃghā vīkṣante tvāṃ vismitāścaiva sarve ||11.22||

 

रूपं महत्ते बहुवक्त्रनेत्रं महाबाहो बहुबाहूरुपादम्।

बहूदरं बहुदंष्ट्राकरालं दृष्ट्वा लोकाः प्रव्यथितास् तथाहम्॥११.२३॥

rūpaṃ mahatte bahuvaktranetraṃ mahābāho bahubāhūrupādam |

bahūdaraṃ bahudaṃṣṭrākarālaṃ dṛṣṭvā lokāḥ pravyathitās tathāham ||11.23||

 

नभःस्पृशं दीप्तमनेकवर्णं व्यात्ताननं दीप्तविशालनेत्रम्।

दृष्ट्वा हि त्वां प्रव्यथितान्तरात्मा धृतिं न विन्दामि शमं च विष्णो॥११.२४॥

nabhaḥspṛśaṃ dīptamanekavarṇaṃ vyāttānanaṃ dīptaviśālanetram |

dṛṣṭvā hi tvāṃ pravyathitāntarātmā dhṛtiṃ na vindāmi śamaṃ ca viṣṇo ||11.24||

 

दंष्ट्राकरालानि च ते मुखानि दृष्ट्वैव कालानलसंनिभानि।

दिशो न जाने न लभे च शर्म प्रसीद देवेश जगन्निवास॥११.२५॥

daṃṣṭrākarālāni ca te mukhāni dṛṣṭvaiva kālānalasaṃnibhāni |

diśo na jāne na labhe ca śarma prasīda deveśa jagannivāsa ||11.25||

 

अमी च त्वां धृतराष्ट्रस्य पुत्राः सर्वे सहैवावनिपालसंघैः।

भीष्मो द्रोणः सूतपुत्रस्तथासौ सहास्मदीयैरपि योधमुख्यैः॥११.२६॥

amī ca tvāṃ dhṛtarāṣṭrasya putrāḥ sarve sahaivāvanipālasaṃghaiḥ |

bhīṣmo droṇaḥ sūtaputrastathāsau sahāsmadīyairapi yodhamukhyaiḥ ||11.26||

 

वक्त्राणि ते त्वरमाणा विशन्ति दंष्ट्राकरालानि भयानकानि।

केचिद्विलग्ना दशनान्तरेषु संदृश्यन्ते चूर्णितैरुत्तमाङ्गैः॥११.२७॥

vaktrāṇi te tvaramāṇā viśanti daṃṣṭrākarālāni bhayānakāni |

kecidvilagnā daśanāntareṣu saṃdṛśyante cūrṇitairuttamāṅgaiḥ ||11.27||

 

यथा नदीनां बहवोऽम्बुवेगाः समुद्रमेवाभिमुखा द्रवन्ति।

तथा तवामी नरलोकवीरा विशन्ति वक्त्राण्यभिविज्वलन्ति॥११.२८॥

yathā nadīnāṃ bahavo'mbuvegāḥ samudramevābhimukhā dravanti |

tathā tavāmī naralokavīrā viśanti vaktrāṇyabhivijvalanti ||11.28||

 

यथा प्रदीप्तं ज्वलनं पतंगा विशन्ति नाशाय समृद्धवेगाः।

तथैव नाशाय विशन्ति लोकास्तवापि वक्त्राणि समृद्धवेगाः॥११.२९॥

yathā pradīptaṃ jvalanaṃ pataṃgā viśanti nāśāya samṛddhavegāḥ |

tathaiva nāśāya viśanti lokāstavāpi vaktrāṇi samṛddhavegāḥ ||11.29||

 

लेलिह्यसे ग्रसमानः समन्ताल्लोकान्समग्रान्वदनैर्ज्वलद्भिः।

तेजोभिरापूर्य जगत्समग्रं भासस्तवोग्राः प्रतपन्ति विष्णो॥११.३०॥

lelihyase grasamānaḥ samantāllokānsamagrānvadanairjvaladbhiḥ |

tejobhirāpūrya jagatsamagraṃ bhāsastavogrāḥ pratapanti viṣṇo ||11.30||

 

आख्याहि मे को भवानुग्ररूपो नमोऽस्तु ते देववर प्रसीद।

विज्ञातुमिच्छामि भवन्तमाद्यं न हि प्रजानामि तव प्रवृत्तिम्॥११.३१॥

ākhyāhi me ko bhavānugrarūpo namo'stu te devavara prasīda |

vijñātumicchāmi bhavantamādyaṃ na hi prajānāmi tava pravṛttim ||11.31||

 

श्रीभगवानुवाच।

कालोऽस्मि लोकक्षयकृत्प्रवृद्धो लोकान्समाहर्तुमिह प्रवृत्तः।

ऋतेऽपि त्वां न भविष्यन्ति सर्वे येऽवस्थिताः प्रत्यनीकेषु योधाः॥११.३२॥

śrībhagavānuvāca |

kālo'smi lokakṣayakṛtpravṛddho lokānsamāhartumiha pravṛttaḥ |

ṛte'pi tvāṃ na bhaviṣyanti sarve ye'vasthitāḥ pratyanīkeṣu yodhāḥ ||11.32||

 

तस्मात्त्वमुत्तिष्ठ यशो लभस्व जित्वा शत्रून्भुङ्क्ष्व राज्यं समृद्धम्।

मयैवैते निहताः पूर्वमेव निमित्तमात्रं भव सव्यसाचिन्॥११.३३॥

tasmāttvamuttiṣṭha yaśo labhasva jitvā śatrūnbhuṅkṣva rājyaṃ samṛddham |

mayaivaite nihatāḥ pūrvameva nimittamātraṃ bhava savyasācin ||11.33||

 

द्रोणं च भीष्मं च जयद्रथं च कर्णं तथान्यानपि योधवीरान्।

मया हतांस्त्वं जहि मा व्यथिष्ठा युध्यस्व जेतासि रणे सपत्नान्॥११.३४॥

droṇaṃ ca bhīṣmaṃ ca jayadrathaṃ ca karṇaṃ tathānyānapi yodhavīrān |

mayā hatāṃstvaṃ jahi mā vyathiṣṭhā yudhyasva jetāsi raṇe sapatnān ||11.34||

 

संजय उवाच।

एतच्छ्रुत्वा वचनं केशवस्य कृताञ्जलिर्वेपमानः किरीटी।

नमस्कृत्वा भूय एवाह कृष्णं सगद्गदं भीतभीतः प्रणम्य॥११.३५॥

saṃjaya uvāca |

etacchrutvā vacanaṃ keśavasya kṛtāñjalirvepamānaḥ kirīṭī |

namaskṛtvā bhūya evāha kṛṣṇaṃ sagadgadaṃ bhītabhītaḥ praṇamya ||11.35||

 

अर्जुन उवाच।

स्थाने हृषीकेश तव प्रकीर्त्या जगत्प्रहृष्यत्यनुरज्यते च।

रक्षांसि भीतानि दिशो द्रवन्ति सर्वे नमस्यन्ति च सिद्धसंघाः॥११.३६॥

arjuna uvāca |

sthāne hṛṣīkeśa tava prakīrtyā jagatprahṛṣyatyanurajyate ca |

rakṣāṃsi bhītāni diśo dravanti sarve namasyanti ca siddhasaṃghāḥ ||11.36||

 

कस्माच्च ते न नमेरन्महात्मन्गरीयसे ब्रह्मणोऽप्यादिकर्त्रे।

अनन्त देवेश जगन्निवास त्वमक्षरं सदसत्तत्परं यत्॥११.३७॥

kasmācca te na nameranmahātmangarīyase brahmaṇo'pyādikartre |

ananta deveśa jagannivāsa tvamakṣaraṃ sadasattatparaṃ yat ||11.37||

 

त्वमादिदेवः पुरुषः पुराणस्त्वमस्य विश्वस्य परं निधानम्।

वेत्तासि वेद्यं च परं च धाम त्वया ततं विश्वमनन्तरूप॥११.३८॥

tvamādidevaḥ puruṣaḥ purāṇastvamasya viśvasya paraṃ nidhānam |

vettāsi vedyaṃ ca paraṃ ca dhāma tvayā tataṃ viśvamanantarūpa ||11.38||

 

वायुर्यमोऽग्निर्वरुणः शशाङ्कः प्रजापतिस्त्वं प्रपितामहश्च।

नमो नमस्तेऽस्तु सहस्रकृत्वः पुनश्च भूयोऽपि नमो नमस्ते॥११.३९॥

vāyuryamo'gnirvaruṇaḥ śaśāṅkaḥ prajāpatistvaṃ prapitāmahaśca |

namo namaste'stu sahasrakṛtvaḥ punaśca bhūyo'pi namo namaste ||11.39||

 

नमः पुरस्तादथ पृष्ठतस्ते नमोऽस्तु ते सर्वत एव सर्व।

अनन्तवीर्यामितविक्रमस्त्वं सर्वं समाप्नोषि ततोऽसि सर्वः॥११.४०॥

namaḥ purastādatha pṛṣṭhataste namo'stu te sarvata eva sarva |

anantavīryāmitavikramastvaṃ sarvaṃ samāpnoṣi tato'si sarvaḥ ||11.40||

 

सखेति मत्वा प्रसभं यदुक्तं हे कृष्ण हे यादव हे सखेति।

अजानता महिमानं तवेदं मया प्रमादात्प्रणयेन वापि॥११.४१॥

sakheti matvā prasabhaṃ yaduktaṃ he kṛṣṇa he yādava he sakheti |

ajānatā mahimānaṃ tavedaṃ mayā pramādātpraṇayena vāpi ||11.41||

 

यच्चावहासार्थमसत्कृतोऽसि विहारशय्यासनभोजनेषु।

एकोऽथवाप्यच्युत तत्समक्षं तत्क्षामये त्वामहमप्रमेयम्॥११.४२॥

yaccāvahāsārthamasatkṛto'si vihāraśayyāsanabhojaneṣu |

eko'thavāpyacyuta tatsamakṣaṃ tatkṣāmaye tvāmahamaprameyam ||11.42||

 

पितासि लोकस्य चराचरस्य त्वमस्य पूज्यश्च गुरुर्गरीयान्।

न त्वत्समोऽस्त्यभ्यधिकः कुतोऽन्यो लोकत्रयेऽप्यप्रतिमप्रभाव॥११.४३॥

pitāsi lokasya carācarasya tvamasya pūjyaśca gururgarīyān |

na tvatsamo'styabhyadhikaḥ kuto'nyo lokatraye'pyapratimaprabhāva ||11.43||

 

तस्मात्प्रणम्य प्रणिधाय कायं प्रसादये त्वामहमीशमीड्यम्।

पितेव पुत्रस्य सखेव सख्युः प्रियः प्रियायार्हसि देव सोढुम्॥११.४४॥

tasmātpraṇamya praṇidhāya kāyaṃ prasādaye tvāmahamīśamīḍyam |

piteva putrasya sakheva sakhyuḥ priyaḥ priyāyārhasi deva soḍhum ||11.44||

 

अदृष्टपूर्वं हृषितोऽस्मि दृष्ट्वा भयेन च प्रव्यथितं मनो मे।

तदेव मे दर्शय देव रूपं प्रसीद देवेश जगन्निवास॥११.४५॥

adṛṣṭapūrvaṃ hṛṣito'smi dṛṣṭvā bhayena ca pravyathitaṃ mano me |

tadeva me darśaya deva rūpaṃ prasīda deveśa jagannivāsa ||11.45||

 

किरीटिनं गदिनं चक्रहस्तम् इच्छामि त्वां द्रष्टुमहं तथैव।

तेनैव रूपेण चतुर्भुजेन सहस्रबाहो भव विश्वमूर्ते॥११.४६॥

kirīṭinaṃ gadinaṃ cakrahastam icchāmi tvāṃ draṣṭumahaṃ tathaiva |

tenaiva rūpeṇa caturbhujena sahasrabāho bhava viśvamūrte ||11.46||

 

श्रीभगवानुवाच।

मया प्रसन्नेन तवार्जुनेदं रूपं परं दर्शितमात्मयोगात्।

तेजोमयं विश्वमनन्तमाद्यं यन्मे त्वदन्येन न दृष्टपूर्वम्॥११.४७॥

śrībhagavānuvāca |

mayā prasannena tavārjunedaṃ rūpaṃ paraṃ darśitamātmayogāt |

tejomayaṃ viśvamanantamādyaṃ yanme tvadanyena na dṛṣṭapūrvam ||11.47||

 

न वेदयज्ञाध्ययनैर्न दानैर्न च क्रियाभिर्न तपोभिरुग्रैः।

एवंरूपः शक्य अहं नृलोके द्रष्टुं त्वदन्येन कुरुप्रवीर॥११.४८॥

na vedayajñādhyayanairna dānairna ca kriyābhirna tapobhirugraiḥ |

evaṃrūpaḥ śakya ahaṃ nṛloke draṣṭuṃ tvadanyena kurupravīra ||11.48||

 

मा ते व्यथा मा च विमूढभावो दृष्ट्वा रूपं घोरमीदृङ्ममेदम्।

व्यपेतभीः प्रीतमनाः पुनस्त्वं तदेव मे रूपमिदं प्रपश्य॥११.४९॥

mā te vyathā mā ca vimūḍhabhāvo dṛṣṭvā rūpaṃ ghoramīdṛṅmamedam |

vyapetabhīḥ prītamanāḥ punastvaṃ tadeva me rūpamidaṃ prapaśya ||11.49||

 

संजय उवाच।

इत्यर्जुनं वासुदेवस्तथोक्त्वा स्वकं रूपं दर्शयामास भूयः।

आश्वासयामास च भीतमेनं भूत्वा पुनः सौम्यवपुर्महात्मा॥११.५०॥

saṃjaya uvāca |

ityarjunaṃ vāsudevastathoktvā svakaṃ rūpaṃ darśayāmāsa bhūyaḥ |

āśvāsayāmāsa ca bhītamenaṃ bhūtvā punaḥ saumyavapurmahātmā ||11.50||

 

अर्जुन उवाच।

दृष्ट्वेदं मानुषं रूपं तव सौम्यं जनार्दन।

इदानीमस्मि संवृत्तः सचेताः प्रकृतिं गतः॥११.५१॥

arjuna uvāca |

dṛṣṭvedaṃ mānuṣaṃ rūpaṃ tava saumyaṃ janārdana |

idānīmasmi saṃvṛttaḥ sacetāḥ prakṛtiṃ gataḥ ||11.51||

 

श्रीभगवानुवाच।

सुदुर्दर्शमिदं रूपं दृष्टवानसि यन्मम।

देवा अप्यस्य रूपस्य नित्यं दर्शनकाङ्क्षिणः॥११.५२॥

śrībhagavānuvāca |

sudurdarśamidaṃ rūpaṃ dṛṣṭavānasi yanmama |

devā apyasya rūpasya nityaṃ darśanakāṅkṣiṇaḥ ||11.52||

 

नाहं वेदैर्न तपसा न दानेन न चेज्यया।

शक्य एवंविधो द्रष्टुं दृष्टवानसि मां यथा॥११.५३॥

nāhaṃ vedairna tapasā na dānena na cejyayā |

śakya evaṃvidho draṣṭuṃ dṛṣṭavānasi māṃ yathā ||11.53||

 

भक्त्या त्वनन्यया शक्य अहमेवंविधोऽर्जुन।

ज्ञातुं द्रष्टुं च तत्त्वेन प्रवेष्टुं च परंतप॥११.५४॥

bhaktyā tvananyayā śakya ahamevaṃvidho'rjuna |

jñātuṃ draṣṭuṃ ca tattvena praveṣṭuṃ ca paraṃtapa ||11.54||

 

मत्कर्मकृन्मत्परमो मद्भक्तः सङ्गवर्जितः।

निर्वैरः सर्वभूतेषु यः स मामेति पाण्डव॥११.५५॥

matkarmakṛnmatparamo madbhaktaḥ saṅgavarjitaḥ |

nirvairaḥ sarvabhūteṣu yaḥ sa māmeti pāṇḍava ||11.55||

 

ॐ तत्सत्।

इति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे श्रीकृष्णार्जुनसंवादे विश्वरूपदर्शनयोगो नामैकादशोऽध्यायः॥११॥

oṃ tatsat |

iti śrīmadbhagavadgītāsūpaniṣatsu brahmavidyāyāṃ yogaśāstre śrīkṛṣṇārjunasaṃvāde viśvarūpadarśanayogo nāmaikādaśo'dhyāyaḥ ||11||

---

❁ Edited by Mingze（明泽，Brahmānanda）